Shumë prej nesh dhe për shkak të përrallave apo filmave vizatimorë, dhe jo vetëm, rriten me ideale të ndryshme rreth dashurisë në çift duke besuar te fjalia: “ dhe jetuan përgjithmonë të lumtur”. Ndërkohë realiteti dhe jeta e vërtetë është shumë ndryshe dhe për ketë arsye është e rëndësishme që të zhvillojmë një tjetër perceptim dhe mendim për dashurinë, një përceptim më të pjekur.
Po e nis nga diferenca midis dashurisë romantike dhe dashurisë më të pjekur.
Në dashurinë romantike:
- Mendojmë që duhet jetuar vetëm me zemër
- Mendojmë që do jetë përgjithmonë
- Mendojmë që vuajtja individuale do vlerësohet me ndonjë çmim special
- Mendojmë që personi tjetër do të ndryshojë
Në dashurinë e pjekur
- Jetohet me mendje dhe zemër
- E ke te qartë që “ përgjithmonë” nuk ekziston
- Je i vetëdijshëm që mirëqënia e çiftit “është një partneritet” që kërkon angazhim nga të dyja palët
- Pranohen limitet e personit tjetër pa e idealizuar
Kjo është vetëm një brief e kësaj tematike që është sigurisht më e gjerë. Jeni dakord me atë që them unë?
Jep koment