Virgjëria, e kuptuar si pastërti, edhe sot i paraqitet shumë vajzave si një prioritet absolut: diçka që duhet mbrojtur dhe ruajtur me xhelozi deri në martesë, ose të paktën derisa të gjendet “dashuria e vërtetë”.
Në të gjithë botën ende sot, administrohen të ashtuquajturat teste të virgjërisë, një praktikë invazive që në vitin 2018, OBSH së bashku me Këshillin e Kombeve të Bashkuara për të Drejtat e Njeriut dhe Entin e Kombeve të Bashkuara për Barazi Gjinore e përkufizuan si “shkelje të njeriut të drejtat e vajzave dhe grave” si dhe një mjet me të cilin “konsolidohen konceptet stereotipike të seksualitetit femëror dhe pabarazisë gjinore”
Në fakt, kushdo që “humb” virgjërinë jashtë martesës shpesh konsiderohet i papastër, i gabuar dhe i shthurur. Përkundrazi, për djemtë që nuk janë më të virgjër konsiderohet një arritje për t’u festuar.
Fiksimi i tepruar që shoqëria ushqen ndaj virgjërisë i dëmton vajzat deri në atë masë sa që shumë prej tyre drejtohen edhe në ndërhyrje kirurgjikale si himenoplastika, apo rindërtimi i himenit për të rikthyer “pastërtinë” e tyre. Në realitet, himeni përbëhet nga disa milimetra inde pa funksione biologjike, por të marra gabimisht si provë e virgjërisë dhe, për rrjedhojë, e nderit.
Këtë e thotë vetë Emily Nagoski, edukatore dhe studiuese seksuale, sipas së cilës himeni si “tregues i virgjërisë” është thjesht një ide “e çuditshme” e konceptuar nga një shoqëri në të cilën “gratë ishin fjalë për fjal, pronë e burrave dhe vaginat e tyre zotërimi me vlerën më të lartë.”
Por çfarë është, pra, virgjëria? Në thelb, një konstrukt shoqëror pa asnjë konkretësi apo themel që kufizon lirinë seksuale dhe personale të grave duke i lidhur ato me një standard pastërtie që, në fakt, nuk ekziston.
Jep koment